Przestańmy własną pieścić się boleścią
przestańmy ciągłym lamentem się poić

Co postanowisz, niech się ziści

Nauczyłam się w życiu być smutną. Łatwo przyszło.

Czy odczuwanie radości stoi w sprzeczności z doznawaniem smutku?? Czy to MUSI być tak trudne?

Czy mam poznać wartość życia dopiero u jego schyłku?

NO WAY!

Chwieję się pijana zmęczeniem, nie mogąc jednak zasnąć. Po nasyceniu grahamką z orzechowym presidentem wrócę do łóżka spróbować na nowo.

Od drugiej do teraz (trochę po 4) wtulona w lampartowy koc zaczytuję się w książkę, na którą "nie mam czasu" za dnia

Za oknem już szaro, pierzaste zaczęły swoje koncerty, co z pewnością nie ułatwi mi zasypiania.

Przynajmniej spróbuję.

Biały zając rozjechał się przy kratkach zagrody jak kupa bezkształtnego śniegu. Brązowy zając w drugim kącie zagrody, uformował się w kwokę i pozuje na dumną matronę. Uwielbiam moje dwa zające. Mogłabym je obserwować bez przerwy. I nie ma w tym przesady.

Wyczytane w sieci

Tęsknota za patologią nosi w sobie jej znamiona

Czy ja wiem? Ja chyba tęsknię za tym, co dzięki niej udawało mi się choć na chwilę zyskać.



Bo teraz zyski też są, ale innej jakości.

Lekarstwo na anoreksję?

Miłość.

Otrzymywana i dawana.

tego da się nauczyć